Persbericht
|
Misschien
is water van dun hout Over de totstandkoming van een Nederlands-Braziliaans kunstenaarsboek Dichter
Marco Nijmeijer (1964) en beeldend kunstenaar João
Colagem (1967) kennen elkaar uit de Rotterdamse kunstwereld. Voor poëzie-manifestaties
waaraan Nijmeijer als dichter deelnam, ontwierp Colagem de posters en flyers. In
2002 maakte Nijmeijer een gedicht bij één van de collages van Colagem en
daarmee was het begin van een artistieke samenwerking geboren. Meer gedichten en
collages volgden, die ter wederzijdse inspiratie aan elkaar werden voorgelegd.
Toen de teller in 2004 op 24 gedichten en evenzovele collages stond, doemde de
vraag op: moeten we hier niet wat mee doen? Omdat
de 24 collages niet tot in lengte van dagen bijeen zouden blijven (om in zijn
levensonderhoud te voorzien wil Colagem namelijk ook wel Dat
het zo lang duurde eer het gezamenlijke livre d’artiste van Nijmeijer
en Colagem kon materialiseren, had uiteraard alles te maken met geld. Uitgevers
die de gedichten en collages van het tweetal onder ogen kregen, waren veelal
onmiddellijk overtuigd van de kwaliteit maar durfden, als puntje bij paaltje
kwam, het risico niet aan. Want onder wat voor noemer zou Misschien
is water van dun hout
aan de boekhandel moeten worden aangeboden? Als poëzie of
beeldende kunst, als dicht-bundel of kunstboek? In de fantasierijkdom van hun
surrealistische beeldentaal bleken Nijmeijer en Colagem zo aan elkaar gewaagd,
dat de vrucht van hun gezamenlijke arbeid noch het
voorkomen heeft van een geïllustreerde
dichtbundel, noch het aanzien van een kunstboek waaraan achteraf nog enkele
gedichten zijn toegevoegd. Nergens valt uit op te maken welke gedichten ontstaan
zijn naar aanleiding van collages en Na
bij een aantal commerciële uitgevers hun neus te hebben gestoten, besloten
Nijmeijer en Colagem op zoek te gaan naar een alternatieve uitgever, bij
voorkeur een cultuurstichting die als fondsen- en sponsorwerver zou willen
optreden. Omdat Colagem geboren is in Brazilië en Nijmeijer getrouwd met een
Braziliaanse, kwamen beeldend kunstenaar en dichter al snel terecht bij de
Stichting Unión Latina, dat diverse activiteiten ontplooit die beogen bij te
dragen aan de integratie van latinos in de Rotterdamse samenleving met behoud
van een zekere eigen identiteit. In het licht van het soms angstig
gepolariseerde debat over de multiculturele samenleving en het
integratievraagstuk, zag de Stichting Unión Latina in het boek van Nijmeijer en
Colagem een perfect voorbeeld van Nederlands-Braziliaanse kruisbestuiving. Toen
de stichting zich eenmaal achter het boek had geschaard, bleken diverse fondsen
en de gemeente Rotterdam tot een financiële bijdrage bereid. Een actuarieel
adviesbureau stelde zich garant voor de afname van een deel van de oplage. Uit
de betrokkenheid van de Stichting Unión Latina mag overigens niet worden
afgeleid dat het boek van Colagem en Nijmeijer rechtstreeks de problemen van het
multiculturele Rotterdam adresseert. In sommige gedichten is de Maasstad echter
wèl
duidelijk op de achtergrond aanwezig,
als een plaats waarin mensen van overal ter wereld hun thuis hebben gevonden,
ook al blijven ze vaak nog emotioneel gebonden aan hun land van herkomst, ver
weg aan een andere zee of aan een andere rivier. In één van de collages doemt
onverhoeds een tramstel op van de RET, dat in het bijbehorende gedicht de
functie krijgt toebedeeld van voertuig van verlangen en (gezins)hereniging. In
een ander gedicht wordt gerefereerd aan de ark van Noach, waar reine en onreine
dieren naast elkaar leefden en waar, volgens Nijmeijer, vast ook nog wel wat
verstekelingen aan boord waren. In de bijbehorende collage toont Colagem
overigens geen imposante ark maar een zeer bescheiden vissersbootje. Hier zaten
dichter en beeldend kunstenaar kennelijk elk op een ander gedachtenspoor met als
resultaat dat de door hen opgeroepen beelden eerder divergeren dan convergeren. Juist
het zoeken naar convergerende en divergerende beelden maakt het lezen van Misschien
is water van dun hout tot een spannend en aangenaam tijdverdrijf. Misschien
dat commerciële uitgevers daarom bij zichzelf te rade zouden moeten gaan of hun
koudwatervrees tegen het ‘kunstenaarsboek’ wel terecht is. Als schrijvers en
beeldend kunstenaars werkelijk inspiratie putten uit elkaars werk en spontaan
tot samenwerking besluiten, kunnen ongehoord fascinerende boeken geboren worden,
die heus hun weg wel zullen weten te vinden naar de consument… Peter Zwaal
Misschien is water van dun hout (ISBN 90-73110-05-X) kost
€ 15,00 (exclusief eventuele verzendkosten) en is te bestellen bij Stichting
Unión Latina unionlatinarotterdam@latinmail.com of
direct bij de auteurs misschien@marconijmeijer.nl
|
|